مرا دردو مرا درمان حسین است

                                      مرا اول مرا پایان حسین است

                                                                           دل هر کس به ایمانی سرشته

                                                                                                                 مرا هم دین و هم ایمان حسین است

بی خبر از حال هم خوابیدن چه سود؟!برمزار مردگان خویش نالیدن چه سود؟!زنده تا زنده هست باید به فریادش رسید.ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود؟!گر نرفتی خانه اش تا زنده بود ،خانه صاحب عزا تا صبح خوابیدن چه سود؟!زنده را در زندگی قدرش بدان ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود؟!

آن زمان که دوستمان می داشتند ، دوستشان نداشتیم. آن زمان که قدرمان را می دانستند ، قدرشان را ندانستیم و آن زمان که ما را گرامی می داشتند ، گرامیشان نداشتیم . و حال که به قدر وارزششان پی بردیم آنها هستند که ما را ترک خواهند گفت . زیرا کاسه صبر هر چه قدر هم که بزرگ باشد سرانجام روزی لبریز خواهد شد.

از کوروش پرسیدند زندگی خود را بر چند اصل استوار کرده ای که لقب کبیر را به تو داده اند؟

*دانستم کار مرا دیگری انجام نمی دهد پس تلاش کردم؛دانستم که خدا مرا می بیند، پس حیا کردم؛ دانستم رزق مرا دیگری نمی خورد، پس آرام شدم؛ دانستم پایان کارم مرگ است، پس مهیا شدم.